Bij saxofoon denken we in eerste instantie aan internationale grootheden als Ronnie Scott, Michael Brecker, Charlie Parker, Scott Hamilton en John Coltrane. Allen veel te vroeg overleden, zoals dat helaas structureel met saxofonisten gebeurt. De circulair breathing-techniek is de oorzaak dat weinig saxofonisten echt oudworden, een uitzondering daar gelaten. In Nederland is saxofoon vooral bekend geworden door Piet Noordijk, Hans en Candy Dulfer, en tegenwoordig door de Engelse Nederlander Benjamin Herman en de echte jonge lichting: Tineke Postma en Susanne Alt.Die laatste, de van oorsprong Duitse, maar al jaren in Amsterdam wonende Alt, is de meest funky saxofoniste van die twee en om dan als frontman/vrouw je kop boven het koren uit te krijgen is een prestatie die niet echt velen voor elkaar krijgen. Haar vierde studio-album 'How to kiss' heeft het daglicht inmiddels gezien, en zoals we bij de sexy saxofoniste gewend zijn is de productie weer op en top verzorgd.
Een afwisselende mix van vlotte funk en smooth jazz, waarbij een enkele keer een mooie vergelijking met John Coltrane in me op komt. Nee, voor harde power-jazz à la Dulfer hoef je bij Alt niet aan te komen. Eigen, gladde, composities, maar ook covers, zoals 'What's going on' (Marvin Gaye), 'Cold sweat' (Pee Wee Ellis) of 'Just a little lovin', van Ray Charles, waarin Susanne opeens zelfs haar stem laat gelden als instrument, in plaats van die zo bij haar passende Alt-alt. Het klinkt in eerste instantie wat onwennig om aan te horen, maar het experiment van Alt geeft uiteindelijk wel aan dat er meer potentie zit in de saxofoniste dan alleen haar saxofoon.
Most funky komt Alt uit op 'No Rules' waarin de saxofoniste ook duidelijk laat horen de regels overboord te gooien en een spetterende serie van solo's in verschillende stijlen door het nummer gooit. Op het nummer is ook plaats voor de andere muzikanten op 'How to kiss', waarbij vooral Thijs Cuppen zijn toetsen in volle vaart laat dansen.
Vermeldenswaardig zijn natuurlijk ook de gastmuzikanten. Alt maakt enkele jaren geleden haar faam meer dan waar door niemand minder dan de grote Fred Wesley als trombonist op haar album te krijgen en ook ditmaal sprak de saxofoniste weer enkele fantastische muzikanten aan. Jos de Haas (New Cool Collective) is dan wel gewend om met een grote saxofonist op te nemen, op 'How to kiss' lukt het Alt om De Haas bij tijd en wijle boven zichzelf uit te laten stijgen op percussie. Zo ook Focus-legende Thijs van Leer, die zijn fluit voor Alt inruilde voor enkele nummers op Hammond-orgel. (...)
Met 'How to Kiss' laat Alt horen dat de grote jazz-festivals niet voor niets al om de paar jaar gebruik maken van Alt's kunsten. (...) Norman v/d Wildenberg
English
At first instance, when we think about saxophone we think of international greats like Ronnie Scott, Michael Brecker, Charlie Parker, Scott Hamilton and John Coltrane. All too early deceased, as unfortunately happens structurally to saxophonists. The circular breathing technique is the reason that few saxophone players really become old, of course there are exceptions. In the Netherlands, saxophone became famous by Piet Noordijk, Hans and Candy Dulfer, and now by the English-Dutch Benjamin Herman and now the really young generations: Tineke Postma and Susanne Alt. The last one, is originally from Germany, but lives for many years in Amsterdam now. Alt, the most funky saxophonist of those two and achieves to be the front leader, which not many people manage to be. Her fourth studio album "How to kiss' has come out, and as we are used to from the sexy saxophonist, the production is again well taken care of.
A varied mix of fluent funk and smooth jazz, with occasionally a nice comparison arrising with John Coltrane. No hard power-jazz à la Dulfer. Own, smooth compositions, but also covers such as "What's going on (Marvin Gaye)," Cold Sweat "(Pee Wee Ellis) or" Just a little lovin ', Ray Charles, where Susanne suddenly her voice asserts as an instrument, instead of as appropriate in her Alt-alt. It sounds a little strange at first to hear, but the experiment of Alt indicates that ultimately there is more potential in the saxophonist than her saxophone only.
Alt is most funky on "No Rules" where the saxophonist also clearly shows us that she throws the rules overboard and throws a spectacular series of solos in different styles throughout this tune. In this tune is also room for the other musicians on 'How to kiss'. Especially Thijs Cuppen lets the keys dance in full speed.
Noteworthy are of course also the guest musicians. Alt got fame a few years ago by getting on none other to play on her album than the great Fred Wesley on trombone. This time the saxophonist again persuaded some fantastic musicians. Jos de Haas (New Cool Collective) is used to record with a great sax player. On 'How to kiss' Alt succeeds to let De Haas at times rise above himself on percussion. Similarly Focus legend Thijs van Leer, who traded his flute for a few songs on Hammond organ.(...)
With "How to Kiss' Alt shows that the big jazz festivals are using Alt's arts for a reason. (...)Norman v/d Wildenberg